Lesgeven zat er bij mij al vroeg in. Als jong meisje gaf ik les op mijn pony’s in de achtertuin  van mijn ouders. Ik werkte graag met pony’s en paarden die ‘net even anders’ waren. Na  verschillende paardenopleidingen, schoolde ik me om naar docent in het (speciaal) basisonderwijs. Ook daar inspireren de ‘net even andere’ kinderen mij nog elke dag.  

Paarden waren altijd dicht in de buurt. 

Ik ontwikkelde mezelf tot Grand Prix dressuurruiter. Mijn doel verschoof van Grand Prix  dressuur rijden, naar een ontwikkeling tot ruiter die zich bezighoudt met het proces dat  ertoe leidt om echt in verbinding te zijn met je paard. 

Een aantal jaren terug kwam ik in aanraking met de ruitercoach-opleiding waarbij het  oplossingsgericht werken met mensen en paarden centraal staat. Kijken naar wat werkt! Dit resoneerde bij mij, omdat er altijd ‘net even andere mensen en paarden’ op mijn pad  kwamen. 

Mijn missie is om mijn kennis en kunde te delen. Om mensen meer in verbinding met de  paarden, zichzelf en elkaar te laten zijn.